Terug Nederland

Zoals beloofd nog een verslag met de laatste updates.

21-8-2013
Vandaag zijn we op tijd vertrokken om richting het vliegveld te gaan. We waren precies op tijd en konden zo het vliegtuig in. Een raar idee dat onze reis bijna ten einde is. In Sydney stond luke ons al op te wachten. Na wat tetris om alles in de auto te krijgen, zijn we naar het hotel gereden. Hier hebben we in gecheckt en de grote lading bagage in de kamers gezet. Vervolgens zijn we even gaan pinnen, heb ik Niels geld gegeven en is hij zijn eigen weg gegaan. Luke en ik zijn naar GVA gereden om de auto te parkeren. Bij de bakkerij bij St. Leonards hebben we wat kleins gepakt om te eten en toen zijn we terug naar het hotel gegaan. Hier hadden we even tijd om de foto's te bekijken waarna we ons klaar moesten gaan maken voor de MasterChef bar&dining. Na wat lekker op tutten (luke in pak). Zijn we naar de MasterChef gelopen. Dit was maar een 5 minuten wandelingetje. Ons tafeltje was vooraan waardoor we de keuken, die in het midden van de tent stond, goed in de gaten konden houden. De gerechten waren allemaal gebaseerd op wat er in de series gekookt is. Zo begonnen we met de eetbare tuin van heston blaumenthal, hadden ik gepocheerde kip, zalm en chocolade taart als toetje. We kregen ook nog gratis thee. 3 van de deelnemers liepen rond waarmee je een praatje kon maken. Luke werd nog herkend door Mindy, die we bij de taste of Sydney gezien hadden. Na het heerlijke genieten en veel te veel eten, zijn we terug gegaan naar het hotel. Hier zijn we in de jacuzzi gesprongen die op het dakterras stond. Het was zo warm dat we er uiteindelijk niet lang in hebben gezeten. Eenmaal terug in de kamer hebben we lekker op bed MasterChef afleveringen liggen kijken.

22-8-2013
In de ochtend zijn Niels, luke en ik samen gekomen om te ontbijten. We konden meteen Niels zijn avontuur in Sydney horen. Omdat het hem niet gelukt was om een onesie voor Jo te vinden, werd dit dus onze missie. Ik wist een menneke in chatswood in westfields. We gingen eerst maar de westfields in het centrum proberen. Wat minder succesvol was. Niels wilde ook nog naar de chinese garden of friendship dus dat was onze volgende stop. Met natuurlijk een tussenstop bij gelatissimo voor een ijsje. Bij de tuin heb ik nog genoten van een kopje thee en de mannen van een kop koffie. Omdat we nog tijd genoeg hadden zijn we terug gegaan naar het hotel, heeft luke hier de spullen gepakt die hij nodig had, en zijn we naar chatswood gegaan. Hier waren we gelukkig meer succesvol met de onesie. Na wat rond lopen door chatswood zijn we terug naar GVA gegaan. Hier hebben we Emily en de auto op gehaald. Vervolgens zijn we naar Intrec gegaan om Hannah op te halen. Iedereen was erg nieuwsgierig naar mijn avonturen. Dennis was helemaal van de wap dat ik weer terug was. Er zijn schijnbaar een hoop nieuwe mensen aangenomen en veranderingen geweest sinds ik weg ben. Met de volle auto zijn we naar hogs breath gegaan. Hier hebben we lekker gegeten, veel gelachen en gepraat. Even lekker nog genieten dus. Van luke en Hannah heb ik nog een cookiemonster onesie gekregen als afscheidscaceau…hoe lief! Na het eten was het afscheid nemen van Hannah. Emily afzetten bij GVA en afscheid nemen en terug naar het hotel. Ik was zo moe dat inpakken nog een operatie was. En wat was ik blij toen ik in bed lag.

23-8-2013
Het punt waar iedereen in Nederland stiekem op gewacht heeft, en ik een heel stuk minder. Na een rare nacht hebben Niels, luke en ik ontbeten. De koffers ingeladen en naar het vliegveld gereden. Met iets meer dan 2uur te gaan waren we daar. Met in checken was ik al snel aan de beurt. Maar toen begon het avontuur. Mijn extra bagage, die ook nog eens te zwaar was, en het feit dat ik een transfer heb, zorgde voor behoorlijk wat problemen. Met het vliegveld in Jakarta moest gekeken worden of ik m'n koffers moest ophalen en dan weer opnieuw in checken, of gewoon een nieuwe baording kaart halen en klaar. Na 1 uur wachten was het dan eindelijk geregeld. Ik kan gewoon naar de transfer balie van garuda en dan zouden ze mij daar helpen met overstappen. Afscheid nemen viel als een brick. Omdat ik zo zielig uit zag mocht ik zelfs met de kleine kinderen en kreupelen al het vliegtuig in en hoefde ik dus niet langer te wachten. Tijdens de vlucht naar Jakarta heb ik lekker in m'n cookie monster onesie gezeten, tenminste warm, en heb ik een film gekeken en wat half geslapen. Mijn hoofd is nog altijd een emotionele wirwar. Het eten was wel vrij lekker, maar door de wirwar had ik niet bepaald veel trek. Ik hoop dat het overstappen allemaal goed gaat komen, want terwijl ik dit nu schrijf hang ik nog 12000km boven de zee. Over een uurtje zou ik er ongeveer moeten zijn, vingers crossed dat het allemaal goed en smooth gaat.
Ok dus…Jakarta. Eenmaal bij de transfer balie was het nog een heel gedeuns. Na 1 uur wachten realiseerde ze zich dat ik extra moest betalen. Dus ik moest helemaal naar de andere kant van het vliegveld om te betalen. Toen terug om m'n spullen op te halen en toen meteen door om te boarden. Van de 2uur overstappen was nog maar 30minuten over. Veel tijd om te relaxen was er dus niet echt. In het vliegtuig was de stoel naast mij leeg. De vlucht was maa r1,5uur naar Kuala Lumpur. De hele vlucht heb ik half geslapen en ik werd pas wakker toen we de grond weer raakte. In Kuala Lumpur hadden we een korte tussenstop van 45minuten. Niels was op dat moment ook in Kuala Lumpur met zijn tussenstop, dus die is naar mijn gate gerend zodat we elkaar nog even konden zien. De vlucht van Kuala Lumpur naar Amsterdam was 11uur en 50minuten. Het merendeel van de tijd heb ik half geslapen. Maar na 6 uur was ik er toch wel klaar mee en wilde ik gewoon pap en mam zo snel mogelijk zien. Helaas moest ik daar nog 6uur op wachten. Eerder dan gepland kwamen we aan in Amsterdam. M'n bagage liet wat op zich wachten maar toen ik eenmaal alles had opgeladen kon ik dan eindelijk naar de aankomst hal. Hier stond een heel welkom comité te wachten. Mel, Anne, de moeder van Anne, opa, oma, Esther, Mathijs en pap en mam waren in de vroege vroegte op gestaan om me een warm welkom te geven. Hier waren ze zeker in geslaagd en het was heerlijk om iedereen weer te knuffelen en te zien. Het warme welkom maakte het zware afscheid net iets minder zwaar, wetende dat ook aan deze kant van de aardbol een berg mensen zitten die bereid zijn om, om 6uur sochtends op Schiphol te staan. Na een kopje koffie en thee zijn we weer terug naar Geleen gereden. Hier heb ik even gedoucht en hebben opa, oma, mel, Esther, Mathijs, pap, mam en ik ontbeten. Nu is het voornamelijk wakker blijven tot vanavond.

Lang voordat ik uit Nederland was vertrokken heb ik een lijstje gemaakt met dingen die ik tijdens mijn tijd in Australië wilde doen:
- see something breath taking
- see bondi
- see animals that only live there
- face some fears and be bigger than them
- be more open
- do something no one thought I was capable of
- learn something about construction every day
- learn to surf/stand up paddle
- fall in love with a place/persons/song/building/dish/…
- meet new people and make new friends
- see the outback
- stop with what I'm doing to see the beauty in something ordinary (like a tree, the sky or a building)
- snorkel or dive in the Great Barrier Reef
- see the daintree rainforest
- Aussie BBQ
- see whales and dolphins in their natural habitat
- kayaking
Ik kan met een lichtelijke trots en voldoening zeggen, allemaal CHECK!

Dit avontuur is zoveel meer geworden dan wat ik mij ooit had kunnen bedenken. Uitgerekend een stage stad vinden die voor jou gemaakt lijkt. Een stad en land waar je vanaf de eerste seconde verliefd op bent. Een land met allemaal aardige mensen en een heerlijke vibe. Een land waar altijd wel wat te beleven of te zien valt, al is het maar een chagrijnige zeemeeuw die ruzie heeft. Voor vertrek had ik me nooit kunnen voorstellen dat ik zo close zou worden met een aantal mensen hier, laat staan verliefd zou worden op eentje (ook al had menigeen dit van te voren al voorspeld). Mijn stage was elke dag weer genieten, ook al waren er natuurlijk af en toe wat minderen momenten. Ik heb meer geleerd dan ik me ooit kon voorstellen en dingen gedaan waarvan ik nooit dacht dat ik ze zou doen. Ik heb meer mensen ontmoet dat ik me ooit kon bedenken. Er waren zoveel mensen op stage die bereid waren om mij nieuwe dingen te leren of te laten zien. Hannah zei dat ik toch wel een beetje gemist word. Ik heb gelachen tot ik moest huilen en gehuild tot ik weer moest lachen. Wat kan het leven toch een achtbaan zijn. Als het aan mij had gelegen was ik Australië nooit meer verlaten. En ik heb dan ook een vaag gevoel dat ik ook weer snel terug zal gaan. Ik moet ook wel eerlijk toegeven dat ik wel weer verlang naar mijn eigen lekkere bedje, een keuken met oven, lekker op de bank tv kijken savonds, iedereen weer knuffelen. Maar als ik daarmee klaar ben ga ik weer terug! Dit is geen vaarwel maar meer een tot gauw. Desondanks viel afscheid nemen niet mee. De geweldige dingen die ik gezien en gedaan heb. De herinneringen die niemand mij meer kan afpakken. De levenservaring van in het diepe springen en op mijn eentje aangewezen te zijn. Het was zoveel genieten dat het leven af en toe gewoon een beetje te mooi leek om waar te zijn.